BRIAN READE: „Musimy zawstydzić bogatych i zmusić ich do dzielenia się majątkiem, aby odbudować złamaną Wielką Brytanię”

Politycy często posługują się nazwiskami klasy robotniczej, aby pokazać, że są po stronie zwykłych ludzi.

Republikański kandydat na prezydenta USA w 2008 roku, John McCain, nieustannie przywoływał określenie „Joe Hydraulik”, aby podkreślić swoje robotnicze korzenie. Choć hydraulik nie był w stanie zapobiec temu, by jego kampania poszła w błoto.

Kiedy Margaret Thatcher sprywatyzowała British Gas w 1986 roku, specjaliści od reklamy namawiali nas: „Jeśli zobaczycie Sida, powiedzcie mu”, żebyśmy kupili akcje. Niestety, wielu tak zrobiło, a potem sprzedało je firmom z City, które nas oszukały, i w efekcie chcieliśmy zatankować Sida.

Myślę jednak, że znalazłem zwycięzcę dla Partii Pracy, gdyż starają się zrobić to, co wszyscy wiedzą, że muszą zrobić, ale się boją: zmusić tych, których majątek wzrósł od czasu kryzysu bankowego, do podzielenia się częścią swojego majątku z naszym skąpym skarbem państwa.

Powinni rozwieszać plakaty w klubach City, reklamy w prawicowych mediach i wyświetlać obrazy na siedzibach wszystkich spółek notowanych na indeksie FTSE 100, pisząc: „Bądź bardziej jak Gary”.

Pozwólcie, że wyjaśnię. Gary Grant, właściciel największego brytyjskiego sprzedawcy zabawek The Entertainer, przechodzi na emeryturę i przekazuje swój wart 80 milionów funtów biznes 1900 pracownikom firmy.

Przenosi własność rodzinnej sieci 160 sklepów na fundusz pracowniczy, co oznacza, że pracownicy będą dzielić się zyskami i decydować o przyszłości sieci, zamiast sprzedawać ją korporacyjnym jastrzębiom nastawionym na redukcję kosztów.

„Gdyby firma została sprzedana tylko dla pieniędzy, nie przekazałaby pałeczki w sposób, w jaki chciała tego rodzina” – powiedział praktykujący chrześcijanin, a jeden z zadowolonych pracowników dodał: „On zawsze się nami opiekuje. To typowe dla Gary'ego”.

„Sprawy Gary'ego” zdarzały się już wcześniej. W 2019 roku Julian Richer przekazał pracownikom kontrolę nad swoją siecią audio Richer Sounds, dając im 60% udziałów, co przyniosło nieoczekiwany zysk w wysokości około 4 milionów funtów.

Stereotypowi wampirzego kapitalisty, którego obsesją są wielomilionowe premie, przeciwstawia się także bezinteresowna grupa o nazwie Patriotic Millionaires UK, która prowadzi kampanię na rzecz tego, aby osoby takie jak oni płaciły wyższe podatki.

Autorzy podkreślają, że 10% najbogatszych obywateli posiada 57% bogactwa Wielkiej Brytanii , podczas gdy dolna połowa posiada mniej niż 5%, i uważają, że nałożenie na tych na szczycie hierarchii obowiązku płacenia wyższych podatków zmniejszyłoby nierówności i pomogłoby odbudować złamaną Wielką Brytanię.

Odrzucają również jako mit tezę, jakoby Partia Pracy wypychała bogatych, wskazując, że szacuje się, iż „mniej niż 0,3%” spośród trzech milionów milionerów w kraju wyemigruje.

Tacy ludzie jak Gary Grant, Julian Richer i Patriotic Millionaires powinni zasiadać w gabinecie, by doradzać Partii Pracy, jak zachęcać innych prezesów firm i milionerów, by „robili to, co Gary”.

To ludzie, którzy rozumieją, że sukces i szczęście nie zależą od zasobności portfela, ale od głębi współczucia. Że najbardziej patriotyczną rzeczą, jaką możesz zrobić, jest dzielenie się swoim bogactwem z ludźmi, którzy pomogli ci je osiągnąć.

Patriotyczni Milionerzy (motto: „Dumni, że płacimy, gotowi zostać”) powołują się także na niedawny sondaż przeprowadzony przez Survation, który wykazał, że 80% milionerów popiera 2% podatek majątkowy od aktywów powyżej 10 milionów funtów.

Dlaczego Partia Pracy tego nie sprawdzi? Czemu nie zorganizuje szczytu z CBI, nie zaprosi prominentnych milionerów i nie wezwie ich wszystkich, żeby „zrobili to, co Gary”. A potem niech wymienią z nazwiska i napiętnują niepatriotycznych odmawiających.

Może jeśli Partia Pracy nie jest w stanie zmusić bogatych do płacenia wyższych podatków, to czas ich zawstydzić.